Toen ik een dikke week geleden in een klamme, bezwete T-shirt, met een hartslag die net iets te hoog was en voeten die uit mijn schoenen wilden, naar dit uitzicht stond te kijken terwijl ik niets anders deed dan wachten tot mijn ademhaling weer deed wat ze doordeweeks doet - rustig zuurstof innemen en even rustig koolstofdioxide en al die andere rommel wegblazen - wist ik het weer: hier hou ik van. Dit is de reden waarom ik met een rood hoofd aan een berghut in het Oostenrijkse Salzburgerland sta. Omdat ik helemaal gelukkig word - en dat is een understatement - van bergen, zon, wind en een klein beetje afzien. Het was dankzij het doorzetten van Zoon 3 dat ik daar nog niet zo lang geleden stond. Want ondanks mijn voorliefde voor de bergen - diegenen onder u die Flirten met de hemel al lazen, zullen zich daar niet over verbazen- had het niet veel gescheeld of ik had ze dit jaar niet van zo dichtbij gezien. Er waren heel wat doorslaggevende argumenten om dit jaar voor een dicht-bij-huis vakantie te kiezen, waarvan het voornaamste was dat Zoon 2 besliste om niet meer mee te gaan op familievakantie, maar naar Pukkelpop af te zakken. Dus moesten we hem - een aantal dagen - alleen thuis laten en dat was eerlijk gezegd een flinke oefening in loslaten. Maar daarover in een volgende blog meer. Maar Zoon 3 - en Zoon 2 deed mee zijn best - overtuigde ons ervan dat een vakantie met bergen pas echt vakantie is (wat we zelf wel wisten, maar het helpt wel als een kind er jou nogmaals op wijst). Dus trokken we naar het prachtige Salzburgerland. Goed geïnformeerd door onder andere de uitbaters van Gästehaus Osterthor, waar we niet verbleven wegens in het bezit van een gepimpte caravan, maar die zich als vrienden van mijn ouders geen enkele moeite spaarden om ons te vertellen wat we zeker moesten doen en waar we zeker moesten gaan eten. En zoals dat wel eens vaker gaat met vakanties, vlogen onze dagen daar veel te snel om. We hadden maar acht kostbare etmalen om te doen wat we wilden doen, waarvan er twee nogal verzopen in de regen die we nauwelijks nog herkenden na zoveel droge Belgische dagen, maar ach, dat namen we er graag bij. Maar door het thuisblijven van Zoon 2 - en de drang om voor de Pukkelpopwas terug te zijn - kortten we onze vakantie dus wat in, waardoor we ietwat verweesd thuiskwamen. Een algemeen "is het al gedaan?" kroop tussen het wasgoed en de verse lakens, lag naast de frietjes op ons bord en schreeuwde ons toe vanop de badkamerspiegel. Blijkbaar had ons hoofd zich voorbereid op een paar dagen meer, maar het is wat het is. Gisteren kwam ik dan het woord Sehnsucht tegen. A wistful longing and yearning in the heart for travels that have been and travels to come. Bam! Recht in mijn gezicht. Daar stond wat ik al de hele week voelde. Hoog tijd om er iets aan te doen. Want blijven treuren om wat geweest is, wat het ook is, heeft geen enkele zin. Je moet alleen achterom kijken als je dat kan doen met een volle glimlach op je gezicht om wat was. Dus wordt het hoog tijd om de Sehnsucht aan te pakken. Zoon 3 stelde voor om nog eens een ouderwets papieren fotoalbum te (laten) maken van de vakantie. Doe jij dat nog? Bij mij is het erg lang geleden, omdat dat vaak zo een voornemen is van het type sneeuwt-onder-terwijl-je-je-afvraagt-of-je-de-kerstboom-alvast-zal-zetten. Maar ik neem zijn vraag ter harte en neem me voor om er dit jaar echt weer eentje te maken. De reclame op radio en TV doet me geloven dat dat tegenwoordig in een handomdraai gefixt is, toch? Wat ik ook deed, gisterenavond, terwijl het zo koud was dat hier collectief lange broeken en fleece dekentjes bovengehaald werden, is mijn vakantiedagboek afwerken. Geen liefste-dagboek-dagboek met ellenlange teksten, maar een korte onepager in mijn bullet journal, waar we elke avond met een klein tekeningetje en wat summiere tekst de kleine en grote gebeurtenissen van die dag neerpenden. Ik doe dit nu al een paar jaar, en net zoals naar een fotoalbum, kijkt iedereen graag eens terug naar de dagboekpagina van vorig jaar. Je wist waarschijnlijk dat ik nu ga schrijven dat ik je dit ook leer tijdens de workshop bullet journal? Dat is ook helemaal juist!
En nu ga ik me aan het album zetten. Weg Sehnsucht, tijd voor actie en voor het verzamelen van de mooie herinneringen. Zodat we tegen dat de kerstboom staat breed glimlachend kunnen terugkijken op die mooie zomer van 2018 (of iets eerder, wie weet). De enige vraag die nu nog op mijn lippen brandt, is: wat doe jij tegen de Sehnsucht? Laat je het me weten? Zodat ik nog wat achter de hand heb, mocht hij morgen, tegen alle verwachtingen in, toch weer de kop opsteken! Sinds ik een aantal weken geleden besliste om Movande nieuw leven in te blazen en aan de slag te gaan met jullie tijdens verfrissende workshops, hoor ik erg vaak "ah, maar ik ben helemaal niet creatief"! Of nog "dat is niks voor mij, zo creatief bezig zijn". Dan moet ik even glimlachen. Omdat je jezelf blaasjes wijsmaakt. Of mij. Want creativiteit is een eigenschap die iedereen bezit. Ook jij. En nu frons jij je wenkbrauwen. Of is het jouw beurt om te glimlachen. Maar toch is het de waarheid. Creativiteit is een eigenschap zoals fietsen die je aangeleerd kan krijgen. En net zoals het bij fietsen gaat, zullen we niet allemaal de Tour de France meerijden omdat we leren fietsen hebben, maar iedereen kan wel leren creatiever te zijn. Er bestaan namelijk hulpmiddeltjes voor, zoals zijwieltjes. Meer zelfs, net zoals je bij leren fietsen een logica volgt om daar te geraken - trappen, balans, remmen, versnellingen leren gebruiken - is ook creativiteit een logisch proces met patronen die je kan leren ontdekken. En je leert anders tegen dingen aankijken, waardoor je hersenen informatie anders gaan opnemen en verwerken. En dan, dan ben je vertrokken! Raak je geprikkeld wanneer je dit leest? Dat is goed, prima zelfs. Want vanaf oktober neem ik je mee op weg naar je eigen creatieve ik. Een workshop voor iedereen die graag zijn eigen creatieve denken wil aanscherpen, of je je nu aangesproken voelt door de titel van deze blog of niet. Hij is in de maak, hij komt eraan. Voor de ongeduldigen: hij staat reeds op de kalender, dus schrijf je gerust in.
Is oktober nog wat ver weg voor jou? In de tussentijd kan je je alvast uitleven in de workshop handletteren, of kan je aan de slag met je eigen bullet journal. Want creativiteit bestaat in alle vormen en maten. En vooral: het schept enorm veel plezier om ermee bezig te zijn. Kom alvast even uit je comfortabele stoel en kom eens proeven van handletteren of bullet journaling, want dat is de eerste stap naar creatief bezig zijn: uit je comfortzone komen. Zo ben je meteen goed begonnen! Ik zie je dan snel, van je creatieve kant! Dat is niet mijn titel, dat is de titel van een artikel in Flow Magazine. Maar toen ik het las, dacht ik: dit had ik kunnen schrijven. Ook in mijn hoofd is er veel meer rust gekomen sinds ik begon met een bullet journal. Het begon als een probeersel, als een ach-ik-zie-wel, met een licht kritische noot onder elke bladzijde die ik vulde. Want zo zit ik in mekaar: niets aannemen wat anderen je vertellen, alleen maar omdat ze het je vertellen. Zelfs niet als ze dat heel enthousiast doen. Wat is een bullet journal?Laat ik daar maar mee beginnen. Het is een agenda, een dagboek en to do-lijst in één. Dat klinkt erg druk en chaotisch. Maar dat is het dus niet. Omdat je het maakt zoals je het zelf wil. Omdat je alleen de modules gebruikt die jou helpen om je hoofd leeg te maken. Omdat er een structuur aangereikt wordt die ontzettend helpt om te ordenen zonder dat hij het geheel zwaar maakt. Maar vooral: omdat je het allemaal kan en mag en niets moet. Mijn manier van mindfulnessIn het begin was ik er niet zo 'n fan van. Zoals ik al zei: mijn kritische geest is nogal gesloten als het op het enthousiast onthalen van nieuwe dingen aankomt. Maar geleidelijk aan begon ik te ontdekken wat ik er nuttig aan vind, wat ik leuk vind om bij te houden en wat niet. Het is mijn eigen moment van mindfulness in de hectische stromen waarop dit gezin verder drijft. Ha! Dat zal wel! Zou ik een jaar geleden gezegd hebben. En toch. Het werkt echt om dingen te behappen en te onthouden. Maar meer nog: het daagt me uit om creatief te zijn, om na te denken over vastgeroeste gewoontes en routines. Het hoeft dan ook niet meer gezegd dat ik ondertussen erg enthousiast ben. Toen werd er een workshop geboren.En als ik enthousiast over iets ben, dan wil ik dat graag delen. Delen met jou. En hoe kan ik dat beter dan door een workshop te geven over bullet journals? Wat wil ik daarmee bereiken? In eerste instantie dat jij ontdekt of het ook iets voor jou kan zijn. Ook als je er nog helemaal niets, maar dan ook niets van kent. Ik loods je door de noodzakelijke basisregels, maar wil daarna zo snel mogelijk samen met jou ontdekken wat het voor jou kan betekenen.
En wie ben jij? Jij kan iedereen zijn. Jij bent misschien op zoek naar een manier om wat orde te scheppen in je dagelijkse chaos. Of jij houdt alles nu digitaal bij, maar wil graag wat creatiever omgaan met je to do-lijsten. Of ben je op zoek naar een manier om wat me-time te kopen in je wekelijkse bezigheden zonder uren op te offeren aan sporten, cursussen of wat dan ook? Voor zowat iedereen kan een bullet journal een leuke verrijking van je dagelijkse flow zijn. En het kost je maar een half dagje om te ontdekken of het voor jou iets is! Nieuwsgierig? Schrijf je dan zeker in. Past de datum niet? Laat dan gerust een berichtje achter, dan zoek ik naar andere mogelijkheden. |
Kirsten De ConinckDuizendpoot. Moeder van 4. Creatief. Visualisator. Natuurmens. Tekenaar. Stiltezoeker. Genieten. Verteller. schrijverDag lezer die graag leest. Las je mijn romans al? Archieven
January 2024
Categorieën
All
|
Vind me terug. |
|